Durup düşündüğüm zaman diyorum ki kendi kendime geçmişe bakarak , zaman aslında bazen acı bazen de tatlı sonuçlardan, sınavlardan, tecrübelerden başka birşey değil bizler için. Neler kazanmışım bu zamanda ve neler kaybetmişim!!!

       İyiki lerim ve keşkelerim ile doluyor gözlerim. İçim bir an diyor ki; " hayat daha yeni başlıyor Emel" bir an o kadar yorgun ki yüreğim. Hiç bir şeye ne sabrım var ne tahammülüm ne de muhtaçlığım. Ağırlık istemiyorum hayatımda. Ölçüp tartıyorum.
Yaş Otuzbeş yolun yarısı diyor Cahit Sıtkı Tarancı şiirinde. Yarısını bir tık geçtim işte. Akıl verilecek yönetilecek yaşı çoktan geçtim. Benim adım Emel! Eğer bir başkasının gözü ile baksaydım hayata, başkalarının doğruları ile yaşasaydım adım Ayşe, Fatma, Mine olurdu. Bu yüzden başarılarım, kazançlarım, kayıplarım, hayallerim ve kırgınlıklarımla ben benim. Kendi mutluluklarımı kendi heyecanlarımı yaşıyorum belki senin küçük ama benim koskocaman dünyamda. Gerçekleri yaşıyorum, yaşatıyorum. Büyümek böyle birşey olsa gerek!

Belki Banci Cumping yapacak paraşütle bir yamaçtan atlayacak kadar çılgın değilim artık ama hâlâ oyun salonlarında atış yaparak o sevimli ayıyı kazmayı isteyecek kadar istekli heyecanlıyım.
Sanırım bu yaş hesaplaşma sorgulama yaşı oluyor. 18 inde hep büyümek istiyor insan, bir an evvel o topuklu ayakkabıları giymek istiyor. Büyüdükçe rakamları cepten yiyiyoruz aslında. Evet şunu kabul ediyorum ki 30 undan sonrası su gibi akıp geçiyor. Ne aralık 37 oldum, ne de çabuk geçmiş çocukça şımarıklıklarım, güzel, heyecanlı bazen sıkıntılı, öfkeli, suskun günlerim.
Ama " oh beee!" dediğim bir şey var. O da yaşadığım hiçbir şeyden pişmanlık duymayışım. Kim neyi hak ettiyse onu aldı benden. Kimi heyecan veren onurlu, tutkulu,çalışkan, sevimli yanımı kimi ise, sert, suskun, umutsuz, boşvermiş yanımı aldı. Herkes kendi yansımasını aldı aslında. Uzun uzun aynaya bakıyorum şimdi. Yüzümdeki çizgileri inceliyorum da kimisi beni kahkahalara boğan o özel anlardan kalma kimisi de hüzün çizgilerim olmuş. Ama her ne olursa olsun, ben böyle çizgilerimle de mutluyum. Geçenleri geçmişte bırakıyorum, özgür bırakıyorum bana huzursuzluk veren anıları. Uçup gitsinler başka başka diyarlara...
Ama mutluluk gözyaşları ile dolu anılarımı kimseye vermem. Onlar bende saklı ta ki ölene kadar. Allahım bana cenneti bu dünyada verdi diyorum, sarıldığım en özelime, minik elleri ile "annemmmm" diye sarılan prensime bakarken.
İşte hayat böyle tamamlanıyor bende. İşim, evim, oğlum ve her zaman yanımda olan ailem. Olsun bir çizgim daha olsun yüzümde. Huzur çizgilerde değil yürekte başlıyor.

        Ben şimdi izninizle huzurla beni karşılayan bu yeni güne bu yeni yaşıma yenilikler, başlangıçlar,
güzellikler ekleyerek devam edeceğim. Kalbi temiz olanın, yüreğinde sevgi saygı , huzur barındıranın yanımda  her zaman yeri var. Burada kendi kendime dileğim, sağlık, huzur, başarı, hayırlı kazanç ve .........
Mumlar beni bekliyor. Şimdi geçmiş hüzünleri söndürme zamanı. Füüfffff....