Evet yazımın başımda "anne evi gibisi" yazdım. Çünkü bu yazım anne evini anlatan hem duygusal hem keyifli bir yazı olucak benim için. Gel gelelim anne evi gibisi kısmına.
Bu sabah oğlumla birlikte anneme sürpriz bir ziyaret yaptık. Geldik ki komşular toplanmış kahve ve ardından çay faslına geçilmiş bile. E kendi kahvemi yapmak da bana düştü. Bu arada çok sevdiğim bir arkadaşımdan hediye gelen lokumları anlatmadan ve ikram etmeden de duramayacağım. Aslında çok lokum sever biri değilimdir. Hatta görünce içimden birazda yemeyeceğimi düşünmüştüm. Ta ki tadına bakana kadar. Nişastaya bulanmış lezzet bombaları bunlar. İçerisi iri taneli Antep fıstıkları ile dolu. Önce bir tadına baktım daha sonra bir tane bir tane daha derken ben bayılmışım bu lokumlara. :)
Öyle bazı lokumlarda olduğu gibi ağır bir şeker tadı yok. Bence gerçekten güzel ve şık bir hediye olarak doğru seçimmiş. Bu lokumların yanına ne gider ne gider derken sarıldım kahveye fincana. Oh mis gibi de oldu orta şekerli kahvem. E yanında da lezzetli lokumlar tatlı krizimde bana imdat zili gibi geldiler. Kahve olurda sohbet olmaz mı? Hem de en koyusundan daldık sohbete. Derken saatler ilerledi fallar bakıldı. :) Fallar bahane, Allahım insana önce sağlık, huzur ve şans versin elbette. Gün sonunda herkes mutlu mesut ayrıldı anlayacağınız.
Annem hemen yemek yapmaya koyuldu. Her zamanki ilgi ve koşturmacası ile. Annemin her zaman huyudur. Evine geldiğimiz zaman bize hiç bir iş yaptırmaz. Her şeyi kendi yaparak sunmak ister. Bu günde yine aynen böyle oldu. O mis kokusu ile ocakta kaynayan yemekler yok mu? Tadına doyamam asla. Her nedense ben de evimde yapıyorum ama anemin yemekleri gibi lezzetli olmuyor diyorum içimden. Sonra yaş ilerledikçe anlıyor insan asıl sebebi. Aile sevgisini, anne baba sıcaklığını katıyorlarmış içine. Allah'ın bizlere en büyük armağanları onlar. Başımızdan asla eksik etmemesini dilediğim.
Her düştüğümüz anda yanımızda olan, telefonun ucunda bize moral dağıtmaya çalışan, maddi manevi varlıklarını esirgemeyen, canı yansada içine atan bize belli etmeyen, biz açken tok yatamayan... Daha çoğaltabileceğim bunca seçenek varken onlar için nasıl duacı olunmaz ki? Anlayacağınız ben bu gün yine doya doya , buram buram annemi babamı yaşadım. Varlıklarına yine binlerce şükür ettim.
Allahım kimseyi, hiçbirimizi annesiz babasız, ailesiz bırakmasın.
İşte bu gün böyle samimi bir o kadar da duygusal bir günün içerisinde buldum kendimi. Daha fazla duygusallık yapmadan yazımı sonlandırmak da en iyisi olucak sanırım. Hepimize ailelerimizle birlikte bol neşeli, bereketli, sağlık ve şans dolu günler diliyorum.
Sevgi ile kalın.
Aile gibisi yokki canım rabbim sana bağışlasın aileni.
YanıtlaSilCan'ım Rojdacım Amin inşallah cümlemiz için geçerli.
SilNe güzel anlatmışsınız. Çok duygulandım. Okurken kendimi hayal ettim:) anne bambaşkadır...
YanıtlaSilFunda hanım güzel yorumunuz için çok teşekkür ediyorum. Evet Allahım onları başımızdan asla eksik etmesin.
Sil